Miejsce akcji: Zagórz. Dworzec w tym mieście nie przypomina klimatycznych, galicyjskich budynków, które można zobaczyć na wielu stacjach dawnego zaboru austriackiego. Ale nie jest to też sypiąca się rudera, wprost przeciwnie.
Uherce to zamieszkana przez 1400 mieszkańców wioska o węgiersko brzmiącej nazwie. Budynek stacyjny jest jak na tę linię stosunkowo młody, bo pochodzi z drugiej połowy lat 50-tych, stąd jego dość odmienna architektura.
Budynek dworcowy na stacji Ustrzyki Dolne to dobry przykład pięknej, galicyjskiej architektury i wstrętnych, plastikowych okien.
Nisko – budynek dworca widziany od strony Rudnika w popołudniowym, czerwcowym słońcu.
Stacja Grębów leży na linii numer 74 Sobów - Stalowa Wola Rozwadów, między Zbydniowem a Sobowem/Wielowsią. Na terenie stacji znajduje się całkiem nieźle zachowany galicyjski budynek dworca. Oto i on.
Budynek dworca w Grębowie, od kilkunastu lat pełniący funkcję mieszkalną.
Wejście główne do świeżo wyremontowanego budynku dworca Przemyśl Główny. Dworzec jest teraz naprawdę piękny, choć słabo zagospodarowany, odstają od niestety perony i, nawet bardziej, najbliższe otoczenie od strony miasta.
Dworzec w Skarżysku-Kamiennej jest dla odmiany nieźle wyremontowany z zewnątrz, kompletnie zapuszczony w środku, ale za to ma pięknie urządzoną przestrzeń przed budynkiem i to mimo pozostawienia funkcji parkingowej.
Wybudowany stosunkowo niedawno, bo ok. roku 1996, dworzec w Busku-Zdroju już od prawie ośmiu lat nie służy podróżnym. Połączenia regionalne na tej linii nie przetrwały niestety reformy kolei.
Budynek dworca w Staszowie to całkiem nieźle zachowany relikt PRL, z oryginalną stolarką okienną i drzwiową, a także materiałami wykończeniowymi. Coraz rzadziej można zobaczyć w Polsce takie rzeczy (i chyba dobrze).
Temu dworcowi zrobiłem już zdjęcie - w sierpniu 2003, a więc prawie 9 lat temu. Pisałem wtedy że jest w stanie opłakanym, więc dzisiaj mogę tylko napisać, że prezentuje obraz nędzy i rozpaczy. Szklaną fasadę tego całkiem nieźle zaprojektowanego obiektu wymieniono na... beton, a urzędujący tutaj po zawieszeniu pociągów regionalnych klub nocny wyprowadził się zostawiając budynek na pastwę losu. Tymczasem stacja wciąż obsługuje ruch pasażerski - kursuje tędy TLK San łączący Przemyśl z Warszawą.
Hala peronowa stacji Bytom (oczywiście normalnotorowej) jest jedną z zaledwie trzech tego typu konstrukcji w Polsce, jeśli nie liczyć niewielkiego Dworca Letniego w Poznaniu. W czeluściach hali ukrył się ST43-010 należący do firmy CTL Logistics.
Budynek dworca w Leżajsku prezentuje architekturę typową dla linii Rozwadów-Przeworsk i jeszcze paru miejsc w byłej Galicji. To co go wyróżnia, to stan techniczny, bowiem obiekt doczekał się gruntownego remontu z poszanowaniem stylu, w jakim go zaprojektowano. No i świetnie. Gorzej że na dworcu nie działają podstawowe funkcje dworcowe, takie jak możliwość zakupu biletów – utrzymywanie kasy biletowej w tym mieście jest niestety nieopłacalne. Z drugiej jednak strony kasy nie działają nigdzie wzdłuż tej linii (z wyjątkiem stacji węzłowych), a ten jeden budynek wygląda przynajmniej tak jak powinien zamiast popadać w ruinę.
Remontu doczekał się również dworzec w Przeworsku i choć obiektywnie jest to teraz całkiem dobry budynek, ja mam mieszane uczucia. Wprawdzie straszący tu od lat PRL-owski klocek pilnie wymagał odświeżenia, zmarnowano jednak szansę na przywrócenie dworcowi jego historycznego wyglądu (tak jak to zrobiono w Leżajsku) bądź stworzenie prawdziwie nowoczesnego obiektu. Wybrano wyjście pośrednie polegające na odtworzeniu bryły dachu i zaprojektowaniu nowej elewacji, ale już nie z kamienia naturalnego, lecz z tanich tynków cienkowarstwowych. Moim zdaniem było to najgorsze wyjście. Trzeba jednak przyznać, że dworzec nie ma takiego problemu jak wiele innych – jest należycie zagospodarowany i dobrze służy nie tylko pasażerom pociągów.
Lokomotywownia wciąż borykającej się z problemami, ale wciąż istniejącej wąskotorowej Przeworskiej Kolei Dojazdowej poza sezonem. Jedno z najciekawszych miejsc, jakie można obejrzeć podczas przydługiej przesiadki.
Dworzec w Przeworsku widziany z leciwej kładki pieszej. Na uwagę zasługują donice z zielenią, przeszklona wiata i otwarty (dosłownie) lokal gastronomiczny.
Stara, przedwojenna nastawnia przy stacji Dęba Rozalin przypomina, że choć linia Ocice-Rzeszów jest stosunkowo młoda, odcinek do Dęby Rozalin istniał już w 1938 r.
Budynek dworca w Bełżcu to ciekawy przypadek. Oddany do użytku w roku 1996 zastąpił tymczasowy drewniany barak z czasów niemieckiej okupacji. Tymczasem po kilkunastu latach obiekt jest trwale zamknięty, a ewentualni podróżni mają do dyspozycji... w zasadzie tylko peron. Jedyną ławkę, jaką udało mi się wypatrzeć, zobaczyłem przez szybę byłej poczekalni.
Budynek dworca w Zamościu już kiedyś był tu prezentowany. Od tamtej pory w Stalowej Woli, mieście o zbliżonej liczbie mieszkańców i większym ruchu pociągów, zniknęła instytucja poczekalni dworcowej. W Zamościu takowa wciąż działa.
Od strony miasta i w nieco lepszym świetle niż poprzednio: dworzec w Leżajsku. Gdyby wszystkie budynki dworcowe na linii Przeworsk-Rozwadów były podobnie wyremontowane, bylibyśmy Austrią.
Najbardziej kameralny ze stalowowolskich budynków dworcowych – dworzec Stalowa Wola Południe – podobnie jak reszta nie pełni dziś żadnych funkcji dworcowych.
Stacja Stalowa Wola Południe przeszła radykalną metamorfozę. Zniknął budynek stacyjny, pojawił się szeroki peron i wiaty.
Budynek dworca na stacji w Lipie, pierwszej za Rozwadowem w stronę Lublina, reprezentuje styl dworkowy, raczej niespotykany na południe od Lipy. Widok od strony podjazdu.
Mała ciekawostka infrastrukturalna. Dołem przebiega linia nr 14 Łódź Kaliska - Tuplice, górą linia nr 131 Chorzów Batory - Tczew, czyli popularna Magistrala Węglowa. Podczas budowy tej drugiej planowano w tym miejscu wybudować stację przesiadkową. Perony miały się znajdować zarówno na górze, jak i na dole, stąd tak szeroki wiadukt i widoczne miejsce na schody na planowany peron dolny. Budowy nigdy nie ukończono.
Ukończony, choć jeszcze nie otwarty (do 15.03.2020 r.) nowy przystanek osobowy Stalowa Wola Charzewice. Nie tylko przybliży mieszkańcom Stalowej Woli te pociągi dalekobieżne, które omijając Rozwadów i Centrum zatrzymywały się wyłącznie w Pilchowie, ale przede wszystkim ma zintegrować – wreszcie – kolej z komunikacją miejską. Stalowa Wola Charzewice to też parking dla tych podróżnych, którzy podwożeni są lub odbierani przez rodziny, znajomych lub taksówki. A gdyby ktoś chciał się tu przespacerować – też można. Choć przystanek leży de facto poza miastem, od Rozwadowa to ok. 2 km, więc znacząco bliżej niż Pilchów. Nowoczesna, schludna infrastruktura kontrastuje z brakiem najwęższego choćby chodnika, ale może z czasem i on się pojawi.
Jak na stronę poświęconą węzłowi rozwadowskiemu, zdecydowanie za mało uwagi poświęcałem budynkowi dworca. A ten stoi i ma się tak jak się miał, ale jeśli ktoś chce go zobaczyć w postaci romantycznej ruiny, radzę się pospieszyć. Wyłanianie wykonawcy remontu już się toczy.
Przystanek osobowy Stalowa Wola Charzewice mniej więcej w porze przyjazdu TLK 83106 Zamoyski relacji Piła Główna - Rzeszów Główny. Jedyny pociąg, jaki się tu zatrzymywał, przestał być uruchamiany wraz z końcem rozkładu jazdy 2019/20.
Widok, który nie może nie cieszyć – wyremontowany dworzec Stalowa Wola Rozwadów na dosłownie kilka minut przed oficjalnym otwarciem przyciągnął tłumy mieszkańców. Ściana szczytowa budynku zyskała dekorację w postaci historycznej nazwy stacji.
Rozwadowski dworzec po modernizacji w dniu uroczystego otwarcia. Przy okazji remontu ostatecznie swoją funkcję stracił peron 1 na wysokości dworca. Teoretycznie możliwe jest jeszcze korzystanie z fragmentu peronu na długości toru oporowego.
Dworzec w Rozwadowie w grudniowe popołudnie podczas rekordowo obfitych opadów śniegu. Budynek posiada zamontowaną iluminację, która jednak nie zawsze jest uruchamiana.